Αν και οι περισσότερες επιχειρήσεις (88%) έχουν πλέον σαφή εικόνα των τωρινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν, ελάχιστες εξ αυτών (6%) δηλώνουν απόλυτη εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους να προβλέπουν και να ανταποκρίνονται στις μελλοντικές τάσεις. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η μελέτη Business Futures 2021 της Accenture η οποία εντοπίζει τα καίρια σήματα αλλαγής που διαμορφώνουν το επιχειρείν και έχει στόχο να βοηθήσει τα ηγετικά στελέχη να κατανοήσουν τη νέα πραγματικότητα, προκειμένου να διοικήσουν με επιτυχία τους οργανισμούς τους.

«Το συμπιεσμένα χρονοδιαγράμματα δράσης που επέβαλε η πανδημία ενίσχυσαν την αναγκαιότητα και δημιούργησαν την ευκαιρία στις επιχειρήσεις να αναπτύξουν την ευελιξία τους, να εξερευνήσουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα και να καλλιεργήσουν νέες ικανότητες που ενισχύουν την ανθεκτικότητά τους», επισημαίνει ο Μάριος Λημνιός, Strategy and Consulting Lead της Accenture στην Ελλάδα. Η μελέτη Business Futures λειτουργεί ως ένα ραντάρ που βοηθά τα ηγετικά στελέχη να αντιληφθούν τα σήματα επιχειρηματικής αλλαγής και να πλοηγηθούν με επιτυχία στο μέλλον».

Οι μακροχρόνιες τάσεις, όπως η υιοθέτηση του cloud και οι αλλαγές στα καταναλωτικά πρότυπα έχουν διακοπεί, επιταχυνθεί ή αντιστραφεί λόγω της πανδημίας. Παράλληλα, νέες εφοδιαστικές αλυσίδες και επιχειρηματικά μοντέλα αναπτύχθηκαν μέσα σε μερικές μόλις ημέρες. Ενώ η υπόσχεση για νέα πρωτοποριακά επιστημονικά επιτεύγματα εκπληρώθηκε μετά διθυράμβων μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Μετά από δύο σχεδόν έτη συνεχών αναταράξεων, αναδύθηκε ένα νέο επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο ζητείται να προσδιοριστεί καλύτερα η πορεία και η επίδραση της αλλαγής.

Έξι «σήματα αλλαγής» για την καλύτερη προετοιμασία που αφορούν τις επιχειρήσεις

Με αφετηρία μια εκτεταμένη λίστα 400 τάσεων που συγκεντρώθηκαν μέσω πληθοπορισμού (crowdsourcing), η Accenture συνεργάστηκε με εξωτερικούς συνεργάτες, ακαδημαϊκούς και ερευνητές προκειμένου να ορίσει τις 25 ισχυρότερες τάσεις επιχειρηματικής αλλαγής. Οι 25 τάσεις φαίνονται να ασκούν σημαντική επίδραση στις επιχειρήσεις την ερχόμενη τριετία. Εντούτοις 6 εξ αυτών ξεχώρισαν ως ουσιώδεις για τη μελλοντική επιτυχία των επιχειρήσεων. Οι τάσεις παρουσιάζουν ευκαιρίες και κίνητρα στα ηγετικά στελέχη να αγκαλιάσουν την αλλαγή και να βρουν άμεσα νέους τρόπους ανάπτυξης:

1) Μαθαίνοντας από το Μέλλον

Οι επιχειρήσεις αξιολογούν εκ νέου επιχειρηματικές δραστηριότητες που οδηγούν στην ανάπτυξη. Η εστίαση αποκλειστικά σε ιστορικά δεδομένα για την πρόβλεψη του μέλλοντος τίθεται σε αμφισβήτηση. Για γρήγορη λήψη αποφάσεων, πολλές επιχειρήσεις αποκτούν νέα σύνολα δεδομένων και αξιοποιούν την ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων και την τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου να εντοπίζουν και να αντιδρούν αποτελεσματικά στις μετατοπίσεις της αγοράς. Το 77% των επιχειρήσεων αύξησε τη χρήση εσωτερικών και εξωτερικών πηγών δεδομένων σε πραγματικό χρόνο κατά τους τελευταίους 12 μήνες. Μόνο το 38% των επιχειρήσεων ανέφερε ότι οι εργαζόμενοί τους χρησιμοποιούν σταθερά τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο στην καθημερινότητά τους. Επιπλέον, μόνο 36% των επιχειρήσεων δήλωσε ότι διαθέτει ένα ανώτατο διευθυντικό στέλεχος το οποίο είναι υπεύθυνο για τις προσπάθειες αυτές. Λιγότερες από τις μισές εταιρείες (43%) έχουν στο δυναμικό τους στελέχη με επαρκή προσόντα για να υποστηρίξουν αυτές τις πρωτοβουλίες.

2) Αποκεντρωμένη Λήψη Αποφάσεων

Η παγκόσμια κρίση συνέτεινε στον κατακερματισμό των αγορών. Πλέον αναδύονται διακριτές περιοχές οι οποίες διαθέτουν δικά τους συστήματα διακυβέρνησης, οικονομικά μοντέλα και κουλτούρα. Ταυτόχρονα, οι καταναλωτικές συμπεριφορές μεταβάλλονται γρήγορα και νέοι ανταγωνιστές καλύπτουν τις εξελισσόμενες ανάγκες. Οι επιχειρήσεις ανταποκρίνονται στην πρόκληση αυτή με αποκεντρωμένους κόμβους αποφάσεων, δημιουργώντας μια δικτυωμένη δομή ομάδων, οι οποίες μπορούν να ενεργούν με αμεσότητα και ευελιξία. Όταν οι επιχειρήσεις ενδυναμώνουν τις «παρυφές» τους, απελευθερώνεται χρόνος στα ανώτατα διοικητικά στελέχη προκειμένου να εστιάζουν στις βασικές στρατηγικές αποφάσεις. Με αυτόν τον τρόπο λαμβάνονται εκεί οι περισσότερες καθημερινές επιχειρησιακές αποφάσεις. Η μελέτη διαπίστωσε ότι 91% των οργανισμών είναι πρόθυμο και ικανό να λειτουργεί περισσότερο ως μια «ομοσπονδία» επιχειρήσεων. Κι αυτό προκειμένου να ανταποκρίνεται στον αυξανόμενο κατακερματισμό του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Περισσότερες από τις μισές (58%) δηλώνουν ότι το επιχειρηματικό μοντέλο τους θα αλλάξει το επόμενο έτος.

3) Επιχειρήσεις - Βιωσιμότητα

Οι επιχειρήσεις αναγνωρίζουν την ανάγκη να έχουν έναν ολιστικό σκοπό, αλλά ανάμεσα στις προθέσεις και στα παραγόμενα αποτελέσματα προκύπτει ένα χάσμα που διευρύνεται διαρκώς. Το παράδοξο του σκοπού καταδεικνύει τις προκλήσεις όσον αφορά την ενσωμάτωση της βιωσιμότητας στην λειτουργία των οργανισμών και την επιτυχή ανταπόκρισή τους στις δεσμεύσεις τους προς όλα τα ενδιαφερόμενα μέλη. Σύμφωνα με τη μελέτη, 28% των ανώτατων στελεχών δηλώνει ότι δεν δεσμεύτηκε προσωπικά για την παροχή ολιστικής αξίας. Το 48% των επιχειρήσεων αναφέρει ότι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι η εξισορρόπηση της βιωσιμότητας με τις εμπορικές προτεραιότητες. Εντούτοις, υπάρχουν ενδείξεις ενός νέου ρεύματος που κινείται προς τη διαφύλαξη των φιλοδοξιών σε θέματα βιωσιμότητας παράλληλα με τα κέρδη. Το 24% των ηγετικών στελεχών εξετάζει το ενδεχόμενο να περικόψει τις επενδύσεις σε ESG πρωτοβουλίες, για χάρη των οικονομικών στόχων.

4) Εφοδιαστική Αλυσίδα Άνευ Περιορισμών

Η πανδημία αποτέλεσε αναμφισβήτητα τεράστια πρόκληση στον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας. Για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες προσδοκίες της αγοράς για γρήγορη, ευέλικτη, οικονομικά αποδοτική και βιώσιμη εκτέλεση παραγγελιών, οι επιχειρήσεις καταργούν τα φυσικά όρια των αλυσίδων εφοδιασμού τους και μεταφέρουν την παραγωγή στο σημείο της ζήτησης. Η μελέτη αναφέρει ότι 92% των επιχειρήσεων έχει αυξήσει ή σχεδιάζει να αυξήσει τη χρήση ευέλικτων κέντρων. Το 96% των επιχειρήσεων έχει δημιουργήσει ή σχεδιάζει να δημιουργήσει περιφερειακές αλυσίδες εφοδιασμού.

5) Πραγματική «Εικονικότητα»

Τα όρια μεταξύ φυσικού και εικονικού κόσμου γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα. Επαναπροσδιορίζουν την αίσθηση της πραγματικότητας και της τοποθεσίας, επηρεάζοντας τον τρόπο που οι άνθρωποι ζουν, εργάζονται, καταναλώνουν και κοινωνικοποιούνται. Εξερχόμενοι από μια περίοδο περιορισμένης φυσικής αλληλεπίδρασης, 88% των επιχειρήσεων επενδύει σε νέες τεχνολογίες για τη δημιουργία εικονικών περιβαλλόντων (virtual-reality, VR). Μεταξύ αυτών, 91% σχεδιάζει να επενδύσει περαιτέρω. Μάλιστα, η τρέχουσα τεχνολογία εικονικής πραγματικότητας, η οποία εμπλέκει κυρίως τις αισθήσεις της όρασης και της ακοής, με την πάροδο του χρόνου θα γίνεται ολοένα και πιο ρεαλιστική. Θα εμπλέκει όλες τις αισθήσεις μας δημιουργώντας μια καλύτερη σύνδεσή μας με το φυσικό περιβάλλον.

6) Η Νέα Επιστημονική Μέθοδος για τις επιχειρήσεις

Η πανδημία έφερε στο επίκεντρο την επιστημονική καινοτομία, τοποθετώντας την στην κορυφή της επιχειρηματικής ατζέντας. Κατά την τελευταία δεκαετία, κάθε εταιρεία έγινε ψηφιακή εταιρεία. Την επόμενη δεκαετία, κάθε εταιρεία θα πρέπει να μετατραπεί σε επιστημονική κοιτίδα. Μια κοιτίδα που θα αξιοποιεί την επιστήμη για να αντιμετωπίσει τις θεμελιώδεις προκλήσεις της ανθρωπότητας. Το γεγονός αυτό θα παράξει ασύλληπτες νέες δυνατότητες. Όμως, μόνο αν οι επιχειρήσεις θα βελτιώσουν την προσέγγισή τους απέναντι στην καινοτομία. Το 83% των επιχειρήσεων συμφωνεί ότι η υιοθέτηση μιας επιστημονικής προσέγγισης στην καινοτομία θα τους φέρει σε πλεονεκτική θέση για μελλοντική επιτυχία. Το 82% δήλωσε ότι η επένδυση σε επιστήμες εκτός των παραδοσιακών βιομηχανικών ορίων τους θα είναι κρίσιμος παράγοντας επιτυχίας.

«Παρότι οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να ανταποκριθούν σε ένα συμπιεσμένο χρονικά μετασχηματισμό, σήμερα υπάρχει μια κοινή αίσθηση ότι πρέπει να αλλάξουν τις στρατηγικές τους, να επανεξετάσουν την πορεία τους και να βοηθήσουν τους ανθρώπους τους να προσαρμοστούν σε αυτό το νέο τοπίο καθώς επανεφευρίσκονται για ένα πολύ διαφορετικό αύριο», πρόσθεσε ο Μάριος Λημνιός.